Feudalismo, Alta Idade Media

1- Festa Vikinga en Catoira.

Catoira é un municipio que pertence a provincia de Pontevedra. Situado na comarca do Salnés, limita cos concellos de Caldas de Reis, Valga e Vilagarcía de Arousa e co río Ulla. Catoira ten unha festa por cada parroquia pero a festa máis importante do concello de Catoira e a Vikinga, unha festa que está declarada de interés Turístico Internacional.

A Romaría Vikinga celébrase o primeiro domingo de agosto, dende a súa primeira edición no ano 1960. Trátase dunha festa profana, que rememora o papel que desempeñou Catoira na defensa de Galicia fronte ós ataques dos piratas normandos e sarracenos na busca do tesouro da Igrexa Compostelá.

A Romaría Vikinga é hoxe patrimonio de tódolos catoirenses, que traballaron duramente para convertela nunha das festas máis famosas e peculiares de Galicia, sendo declararada no ano 2002 festa de Interese Turístico Internacional.

Baixo un viaducto, que atravesa o río Ulla, encoóntranse as ruinas da antiga fortaleza: "Castellum Honesti". Foron levantadas no século XII por orden do arzobispo Xelmírez, coa misión de pechar o paso das expedicións escandinavas e sarracenas que se dirixían a Compostela. Durante o século XVIII as murallas aún mantíñanse en pé e sirveron para defenderse dos ataques ingleses. Posteriormente caeron no abandono ata quedar no estado actual no que se encontran. Estas torres foron declaradas Monumento Nacional e mostran a sua grandeza o primer domingo de agosto, cando se celebra a Romaría Vikinga que recorda o pillaxe dos guerreiros normandos sobre os pobos costeiros da ría de Arousa.

As torres do Oeste son uns restos deunha fortificación situada ás orillas do río Ulla, xusto na desembocadura do mar. Esta situación permitíalle controlar todo o tráfico marítimo da zona ao mesmo tempo que protexía a zona de invasións externas.

A presencia dos vikingos en Galicia prodúxose no período comprendido entre os séculos VII e XII, nun contexto no que os pobos que habitaban Escandinavia habíanse convertido nunha potencia naval, comercial e militar, lanzando expedicións comerciais de saqueo e conquista contra a costa do Océano Atlántico, pero tamén ascendendo polo curso dos ríos ata os lugares que pretendían saquear. Chegaron ata puntos tan alonxados como o Mediterráneo, e entre os lugares que visitaron encontrabase Galicia. A primeira expedición coñecida é cando un grupo de vikingos daneses adentráronse polo río Garona, e empuxados por unha tormenta terminaron chegando ata Galicia, saqueando algunhas aldeas costeiras ata que foron rexeitados nos  arededores da Torre de Hércules. Trala derrota, os vikingos continuaron a súa viaxe ata Lisboa, antes de retornar ao seu país.

2- Os tributos:

• Fonsadeira (fonsadera) :Tratase dun tributo que se pagaba en substitución de ir á guerra, e que se invertian para os gastos de guerra.
• Censo: metálico ou especie, por lugar de residencia, posesión do solo da casa, como recoñecemento do señorío.
• Alcabala: imposto indirecto rexio cobrado nos territorios pertencentes á Coroa de Castela, dende a Idade Media ata o século XIX,  e que se ultilizaba para gravar as transaccións económicas.
• Herbático ou herbaje:É un  tributo que na Coroa de Aragón se pagaba aos reis ao principio do seu reinado e era proporcional ás cabezas de gando.
• Facendeira : servicio ou labores persoais en beneficio do rei ou señor.
• Portádego: imposto cobrado por atravesar os ríos en barca ou pontes.
• Martiniega: na Coroa de Castela é o imposto máis antigo, pagado o día de San Martín, e que quizáis proviñese do dereito esixido ó campesiñado que se asentaba nun terreo non cultivado previamente.
• Xantar ou yantar: alimentos que se debían entregar ao rei ou señor cando pasaban polo lugar.
• Luctuosa (abadía ou mortura) : tributo pagado ó señor polos bens do vasalo que falecía.
• Maquía: Imposto polo uso do muíño, lagar ou forno.
• Gabela: é un termo que designa de forma xenérica aos impostos que se gravan sobre un producto de consumo xeral. 
• Osas ou huesas:trátase dun tributo pagado ao señor polo permiso para contraer matrimonio.

A miña vida como ciudadana romana, Laura.

Chamome Aldara,teño 15 anos, e vouvos a relatar como é a miña vida dende que cheguei ao conventus Lucus fai cinco anos escapando das penurias que tiñamos que vivir en Roma, meus pais Lucius e Estena,os meu tres irmáns pequenos e mais eu, pois non tiñamos recursos para levar unha vida digna, pero desgraciadamente a nosa vida aqui non é moito mellor, o meu pai e os meus irmáns son alfareiros e a miña nai e máis eu dedicámonos a vender o que eles fabrican nalgún conventus cercano como é o caso do conventus bracatense que é o que mais soemos visitar, porque está cerca e ben comunicado, aínda que é moi perigroso para comerciantes coma nos, polos numerosos vandalos que non intentan asaltar, pero si queremos sobrevivir temos que superar o medo, pois é o único sustento que ten a nosa familia para sobrevivir, é aínda traballando con todo o noso esforzo non nos queda moito diñeiro para nos, xa que temos que pagar a vivenda, xa que vivimos nun domus que ao igual que o taller de alfarería non é noso polo que temos que pagar unhas rendas ao acabar o mes,e tamés temos que pagar os impostos que nos impoñen dende Roma.

O dono do noso domus posue ademais extensións de terras con moita xente que as traballa, utilizan o arado tirado por animais e mais cultiva vide e oliveira, polo cal grazas ao recaudación de todos estes bens pode permitirse vivir nunha gran villae,e permitirse o luxo de comer peixe e mais carne en salazón, mentras que nin tan sequera nós nos podemos permitir soñar con ese luxo nin tan sequera en dias señalados de celebracións.

Como dixen anteriormente,a nosoutros non nos vai demasiado ben coa alfarería,así que para pasar o tempo meus irmáns e mais eu visitamos algunha vez o foro ou reunimonos co meu pai para que nos conte as historias do tio Sandro que é de Iria Flavia coma o meu pai, pero que se fixo militar e recorreu a maior parte de Hispania ata que se foi a Roma co exército, o meu irmán pequeno Paulo soña con seguir os sus pasos para conocer mundo e ter un mellor nivel de vida e poder disfrutar de todo o que envexa do dono da villae, cousa que debido a nosa situación economica vexo moi dificil que se chegue a cumprir, pois na alfarería necesitamos a todas as mans da familia traballando, pero para non quitarlle a ilusión nós damoslle ánimos, pois Paulo todavía é demasiado pequeno para descubrir o dura que é a vida.

Historia romana. Cristina Pita

Chámome Spurio Calpirnius son un guerreiro que chegou a península de Hispania nas 4 fases da conquista de esta, no 29 a.C. cheguei acompañado de doutros guerreiros e co emperador Augusto para levar acabo unha campaña de represión militar esta campaña dividiuse en tres partes eu fun destinado a Bracara, dirixido por Caio Antisus Vetus.Posteriormente asentariame no que será a capital de imperio Bracara Augusta esta nova etapa caracterizouse pola firma do Pactos de Hospitalidade no que moitos dos meus veciños nativos en Hispania firmazon este pacto de amizade no que es xeral estableceuse unha relación de igualidade no trato.
Unha vez rematadas estas 4 fases da conquista axudei a realizar a administración do territoria no que acabamos decindo que cada provincia quedaría dividida en conventus iuridici no que cada unha tería unidades administrativas menores como o populi e os catellas e todas terían o nome de Augusto.Unha establecidos os territorios con seus respectivos nomes. Colaborei no construcción dunha xa que estas significaron un gran apoia pero o asentamento do nose dominio ainda que apartei ideas pero moitas tiven unha gran partición activa no costrución da via XIX que ia de Braga a Astorga pasando por Lugo para esta construcción aproveitamos algúns dos camiños preexistentes aínda xa que se tratou dun traballo moi duro e minucios coa creacción de pontes, miliarios, nalgunhas ocasións tivemos que construir campamentos para aloxarnos neles aínda que intentaba pasar menos tempo posible nelas ia e viña con moita frecuencia dende Braga para informarlle aos superiores de como ían as obras. Unha vez rematada esta vía decidín retirarme destes traballos debido aos esforzos que supoñían decidín asentarme permanentemente Bracara onde construín unha domus unifamiliar nunha boa zona na vía do Decumano máximo preto do foro que contiña dous patios un central a onde as habitacións daban ou organizábanse entorno aun atrium un patio rectángulo grande e iluminado no que recibía as miñas visitas tamén contaba cun triclinium que comunicaba cunha cociñan e un gran tablinium no que gadarba os importantes documentos dos meus traballo, as letrinas e as habitacións cunha principal e varias secundarias
O que máis me afectou do nova vida na cidade romana foron os elevas impostos que tiña que pagar por ser cidadán romano. Os anos seguintes aoa meu traslado a cidade foron aumentando os domus como abandono dos castros no campo xunto coa aparición de novas aldeas no campo con grandes propietarios algúns grandes amigos meus e con moita man de obra e novas técnicas agrícolas, cultivos
Unha das cousas que máis me chamou a atención foi a progresiva aparición do mercado de orixe matírimo que viña do Mediterráneo e terrestre no que empregabamos como modo de pago as moedas vidros...
Nos anos anteriores a miña morte puiden disfrutar da miña clase social como orde secuestre dentro da élite militar e administrativa
Unha vez asentado a miña vida na cidade e relaxado coas miñas tarefas decidín os lugares de ocio como baños termais con calefacción de só radiante nos cales podiame relación co resto dos habitantes, neles tamén recibir maxaxes e practicar deportes no ximnasios ou palestras de deporte. Otro das miñas grandes afccións eran as partidas ao axedrez, as cales solía realizar nas ceas cós meus amigos os cales degustaba con ricos alimentos e custosas vaixelas.
Para andar pola casa soia empregar cómodas sandalias e togas cando tiña cenas moi importantes empregaba os custosos brazaletes que me agasallaran algúns amigos coa miña chegada a cidade e aneis os cales eran de ouro ou prata.
Nos días de bó tempo gustaba pasear pola cidade visitan o foro, as tendas, os conventos e nalgunhas ocasión acudia ao teatro.
Para concluir gustaríame deixar claro que a vida na cidade é moi confortable e un lugar perfecto para pasar o resto da miña vida alonxada xa das miñas aventuras como querreiro.


galai

Romana por un día. Claudia

O meu nome é Gaia Galerius e son una cidadá romana.Estamos no século V e vivo na cidade de Bracara Augusta, capital de Gallaecia. Antes vivía na cidade de Roma con miña nai Mania, meu pai Tiberius e os meus irmáns máis novos Gnaea e Aulus, pero debido ao traballo do meu pai, tivemos que virnos a vivir a esta cidade extraña, xa que o meu pai é o xeneral das tropas romanas de Hispania. O seu traballo aportou moita gloria e honor a familia, pero descoidou o noso coidado, e iso permitiu que as persoas que se opoñen ao seu traballo asasinaran a miña nai Mania. Agora vivimos nunha gran domus, con moitas cubiculums, un tablinium, unha impluvium, e un gran xardín, pero voto de menos a vida en Roma, e sobre todo, a miña nai. Ela encargábase de coidarnos e de manter a casa cando o meu pai estaba nunha misión, era o seu oficio, garantir que a casa funcionara correctamente e non permitir que os criados descoidaran o seu traballo, pero agora ela non está, e son eu a encargada de manter o fogar. Vivimos no centro da cidade, ao lado do foro, no cardo máximo, onde viven a maioría das familias ricas de Bracara Augusta, a gran parte deles son familias de subordinados do meu pai Tiberius, que veñen manter o orden en Hispania.

Bracara Augusta é unha cidade moi interesante cun anfiteatro inmenso onde se representan grandes loitas, un foro onde coñecer xente,o teatro onde se contan comedias, o templo onde seguir a miña fé, o circo onde as carreiras son increibles e as termas( coma as famosas de Lucus Augusti) onde pasar un tranquilo día, ou onde podes disfrutar de masaxe e de baños relaxados. Tamén na cidade podemos disfrutar da boa comida, como un peixe fresco do mar( sardiña, sargo),o mellor marisco de toda a rexión(mexilón), carne das mellores reses(vacún, porcino) e os mellores vexetais das colleitas(fruta e verdura). O que máis me gusta de cidade son os seus cultivos de árbores, como son o castiñeiro ou o olivo. A sociedade está rexida polos impostos, todos os cidadáns debemos pagalos para poder manter a cidade e os seus lugares. O meu pai é o encargado de manter a paz na cidade e en toda Hispania, pertence a orde ecuestre, xa que é a élite do exército, e sempre está ocupado, por iso aos meus irmáns maís novos Gnaea e Aulus educaos un home moi xovén que se encarga de convertilos nunha señorita e nun home feito e dereito. Ese home chámase Gaius Cariatius e é un home bó, cariñoso e dunha familia da nobreza da cidade. Gaius pediulle a miña man en matrimonio, e el aceptou, pois quere que teña a vida que tivo a miña nai, de riquezas e honor, e para iso regaloume un monton de xoias, como pendentes, colgantes,brazalates, diademas e multitude de vestidos. Gaius pertence ao consello da cidade, e grazas a ese posto fixo que se melloraran moito as instalacións da cidade, como poden ser as vías que comunican con todo o Imperio e os acueductos, facilitando a entrada da auga a cidade.
Como boa cidadá romana, ríndolle culto aos Deuses, como Xúpiter, Venus, Marte ou Minerva, que é a Deusa pola que eu sinto máis devoción xa que é a deusa da sabedoría, das artes e é a protectora de Roma, a cidade onde nacín.

Seguen pasando os días e están chegando rumores sobre uns ataques a cidade de roma dos bárbaros do norte, estou preocupada, pois aínda teño amigos e familiares e estou preocupada por eles. Según as fontes do meu pai as invasións non foron pacíficas, e houbo moitos feridos e mortos. O exército romano estaba desorganizado e por iso puideron chegar ata o mesmo centro da cidade, e agora teño medo de que esas invasións chegan ata Hispania, poñendo en perigo a miña familia e ao meu prometido.

Estamos a finais de ano, e meu pai reuniu ao exército e foise a loitar contra os bárbaros, tamén chamados Visigodos. Na cidade tamén están tomando medida para protexernos, organizando aos homes para defender a cidade. Gaius, o meu prometido, tamén ten que defender a cidade e eu teño que organizar as mulleres e aos nenos para en caso de ataque sair da cidade e poñelos a salvo. Co paso dos días o meu pai regresou victorioso, pero o que quedou dos visigodos atacaron a cidade, e como colleron de imprevisto ao exército, lograron penetrar na cidade. Agora vivimos baixo o seu dominio, e segun din eles, o resto do imperio está na mesma situación. Roma foi saqueado e as súas xentes viven agora baixo o dominio dos bárbaros, e todo polo que Roma loitou, quedou agora destruído.